Bij de SNZG zijn wij allen ervaringsdeskundigen. Op deze manier (maandelijks bij elkaar komen van nabestaanden) geloven wij dat emotionele ondersteuning het beste kan worden vormgegeven. 

Uit de reacties horen we steeds weer: 

"het helpt om de draad van het leven weer te vinden en op te pakken!" 

De meeste van de vrijwilligers en wij zelf hebben wel eerst professionele hulp gehad. Na afloop hebben velen van ons ervaren dat we in een soort “niemandsland” terechtkwamen. We misten de gesprekken, het samenzijn, de herkenning en de ontmoeting. Omdat  professionele hulpverlening laagdrempelig lotgenotencontact niet structureel kon aanbieden, hebben we gemeend dit zelf vorm te moeten gaan geven.